همه‌ چیز دربارهٔ تپهٔ باستانی «پارسینه»

در ۱۲۰۰ متری جنوب روستای فارسینج در شهرستان سنقر، کرمانشاه، تپه‌ای باستانی مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران‌های تاریخی پس از اسلام قرار دارد که در محل به تپهٔ «پارسینه» معروف است. سطح قاعدهٔ این تپه گرد و دارای ۳۵۰ متر طول، ۳۳۰ متر عرض و ۲۰ متر ارتفاع نسبت به ضلع جنوبی است.

روستای قدیمی «پارسینه» که در این محل وجود داشته است، بر اثر زلزله‌ای ویرانگر در سال ۱۳۳۶ به تلی از خاک تبدیل شده، چیزی از آن باقی نمانده است و بازماندگان در فاصلهٔ کمی از ضلع شمالی، خانه‌های خود را برپا کرده‌اند و روستای جدیدی را دایر کرده‌اند.

 با بررسی سطح و دامنه‌های تپه، گونه‌های متنوعی از سفال مشاهده، نمونه‌برداری و جمع‌آوری شده است که عمدتا می‌توان آن‌ها را در جدول گاهنگاری زاگرس مرکزی به شرح زیر طبقه‌بندی کرد:

۱. دورهٔ برنز میانی (گودین III)؛

۲. عصر آهن II؛

۳. قرون اولیهٔ اسلامی؛

۴. قرون متأخر اسلامی.

از انواع داده‌های سفالی و باستان‌شناختی شاخص در این محل، می‌توان به ظروف نخودی منقوش، ظروف با لعاب براق و صیقلی دوران تاریخی، ظروف خاکستری، سفال با لعاب تک‌رنگ و نقاشی زیر لعاب و یک پایهٔ لعابدار اشاره کرد.

گفتنی است اثر فرهنگی-تاریخی «تپهٔ پارسینه» در تاریخ ۱۲ / ۴ / ۱۳۸۴ به شمارهٔ ۱۲۰۴۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

تپه پارسینه، دید از شمال

سفال‌های تپه پارسینه